Op dit moment hebben de meeste verpleegkundigen in huishoudelijke ziekenhuizen psychologische problemen zoals hoge psychologische druk, emotionele instabiliteit en gebrek aan zelfreguleringsvermogen vanwege de aard van hun werk.

I. Psychologische druk
1, de verandering van de werkomgeving: de operatiekamer is een speciale omgeving, zijn werk heeft een hoge mate van professionaliteit, technologie en complexiteit, met een hoge mate van gevaar. Tijdens de operatie zijn chirurgische instrumenten en items op elk moment in een staat van besmetting, in combinatie met slechte aseptische binnenomstandigheden in de operatiezaal, een verscheidenheid van pathogene micro-organismen een ernstige bedreiging voor de gezondheid van de patiënt. Chirurgische verpleegkundigen moeten niet alleen nauw samenwerken met chirurgen, maar ook samenwerken met anesthesisten voor anesthesie, bloedtransfusie, hechten, wondspoelen en andere taken. In het intensieve werk moeten verpleegkundigen een hoge mate van concentratie en een heldere geest behouden, vaak in een staat van spanning, hoog geconcentreerd.
2, de aard van het werk: verpleegkundigen in de operatiezaal zijn een van de meest bekwame verpleegkundigen in het ziekenhuis, met de grootste werklast. Chirurgie wordt meestal laat in de nacht uitgevoerd, dus verpleegkundigen moeten een hoge mate van waakzaamheid handhaven na het werk om te gaan met de onverwachte situatie die zich op elk moment kan voordoen. In het proces van chirurgie verschijnen patiënten vaak hartstilstand, patiëntletsel, enz., op de psychologische kwaliteit van verpleegkundigen stellen hoge eisen. Vooral sommige moeilijke, gevaarlijke operaties, verpleegkundigen moeten een hoge mate van psychologische kwaliteit hebben om competent te zijn.

Ten tweede, burn-out van de baan
Job burn-out verwijst naar de symptomen zoals verveling, slaperigheid, emotionele uitputting, laag prestatiegevoel, enz. die verschijnen in het proces van het werk van een individu. OP-verpleegkundigen voeren vanwege de bijzondere aard van hun werk intensieve, risicovolle werktaken uit en hebben een grotere psychologische druk. In de klinische verpleegkunde voelen verpleegkundigen zich nerveus en gestrest, en zijn gevoelig voor emotionele instabiliteit, verveling en andere negatieve psychologische reacties. Studies hebben aangetoond dat burn-out veel voorkomt bij verpleegkundigen in de operatiezaal.

III. Veranderingen in het zelfbewustzijn
Met de transformatie van het moderne medische model zijn verpleegkundigen veranderd van louter technische operators naar verleners van klinische verpleegdiensten. Onder het traditionele verpleegkundig model wordt chirurgische coördinatie voltooid door verpleegkundigen in de operatiezaal, die bepaalde technische capaciteit en fysieke kracht hebben, en de kwaliteit van chirurgische coördinatie is over het algemeen hoog. Het moderne medische model vereist dat verpleegkundigen niet alleen over een hoog niveau van technische vaardigheden beschikken, maar ook over een schat aan humanistische kennis.

IV. Interpersoonlijke spanning
Door de lange werktijden is de relatie tussen operatieverpleegkundigen en artsen en verpleegkundigen gespannen, wat vaak resulteert in wantrouwen en onbegrip, en zelfs conflicten en tegenstellingen, vooral sommige jonge verpleegkundigen, die zich eenzaam en hulpeloos voelen op het werk, waardoor een sterke psychologische kloof ontstaat. Wanneer deze negatieve emoties zich tot op zekere hoogte ophopen, kunnen ze psychologische stoornissen bij verpleegkundigen veroorzaken.